|
قسمت چهل و سوم غلبه بر هیجانها خشم- اندوه- کینه – انتقام و دیگر صفات نکوهیده سبب می گردند که ارزش انسان کاسته شود و او را در نظر دیگران خوار و بی مقدار می نماید.هیجانها تاثیر مخربی بر روی انسان دارند و ممکن است انسانهای سالم هم قربانی این هیجانات شوند. خشم،اشتها را از بین می برد،هضم غذا را دشوار می سازد و موازنه اعصاب را برای مدتی کوتاه یا طولانی دچار اختلال می نماید و به معنویات و نیروی فکری لطمه می زنند. حسد هم یکی از دشمنان سلامت است و مبتلایان به آن،نه تنها کارهای نسنجیده انجام می دهندبلکه در پاره ای از موارد ممکن است دست به انتحار یا جنایت هم بزنند. پروفسور گیتس ،که مطالعات زیادی در بارهء هیجانها انجام داده است می گوید: هنگام هیجان شدید، تنفس انسان کند تر یا تند تر از حد معمول می شود.نظم گردش خون به هم می خورد.هضم غذا مشکل می شود و چشمها گود می رود. او می گوید، در صورتی که هنگام شادی و نشاط،فعالیتها، خیلی بیشتر و بهتر از زمان خشم انجام می پذیرد.بدن برای دفع سموم حاصل از هیجان بایستی نیروی بیشتری را صرف کند. وقتی دچار غم و اندوه زیاد می شویدبه هوای آزاد بروید و نفس عمیق بکشید.و افکار غم انگیز را از خود دور کنید.اگر مانند بعضی ها عادت دارید،غم و اندوه را در دل نگاه دارید بدانید که،نه تنها به خود،بلکه نسبت به اطرافیانتان هم ظلم کرده اید.کسی را که به خاطر او گریه می کنید(چه زنده و چه مُرده) اگر در آنجا حضور داشت،هیچگاه از این کار شما خوشش نمی آمد. اطرافیان شخص غمگین نیز تحت تاثیر اندوهِ وی،دچار غم و اندوه می شوند و آسیب روحی می بینند.اساساّ چنین اندوهی زاییدهء علاقهء انسان به خویشتن است و نوعی خود پرستی تلقی می شود.به جای اندوه و گریه زاری برای کسانی که اکنون نزد شما نیستند می توانید خاطرات خوش آنان را بازگو کنید و بخندید و خوشحال باشید. به عنوان مثال ،اگر جهانگردی را ببینید که از سویس آمده و بخاطر اینکه نمی تواند بقیه عمر خود را در آن سر زمین سبز و خرم بگذراند،گریه و زاری می کند،آیا دچار تعجب نمی شوید؟ و آیا او را شخصی غیر عادی تلقی نمی کنید؟ چرا! زیرا به جای این کار ،شما توقع دارید که او از دیدنیهای سویس برای شما تعریف کند و شما را در مشاهدات خود سهیم نماید. هوراس فلچر می گوید:خاطرات زیبا و ساعات خوشی را که در کنار شخص مورد علاقه خود گذرانده اید،بر رنج دوری از او برتری دارد. او همچنین ثابت می کند که خشم،ریشه در ترس دارد.خشم افراد به علت ترسی است که آنها از ضرر مادی – لطمه به مقام و حیثیت و یا محرومیّت دارند، پدید می آید.فردی که اعتماد به نفس قوی و سجایای خوب اخلاقی دارد هرگز خشمگین نمی شود و با حوادثی که ممکن است دیگران را خشمگین و یا از خود بیخودکند با آرامش برخورد می کند. فرض کنید از تهمت شرم آوری که به شما زده اند به شدّت عصبانی هستید.اگر لحظه ای به خود بیائید و درست فکر کنید،پی می برید که سبب این خشم،ترسی است که از آبروی خود دارید و فکر می کنید ممکن است افرادی پیدا شوند که این تهمت را باور کنند.در صورتی که اگر به خود اطمینان دارید و می دانید خلافی مرتکب نشده اید،به اتهام دیگران اهمیت نخواهید داد و این افکار در شما تاثیری نخواهند داشت. حاصل کلام،دلیل خشم هر جه باشد،انسان پس از بازگشت به آرامش،به بیهوده بودن خشم خود پی خواهد برد و خود را ملزم می بیند که به خاطر عصبانیت خود عذر خواهی کند.چقدر خوب بود که انسان هنگام خشم ،همان اوّل به این نتیجه می رسید و به آن ادامه نمی داد. اگر حسّ خوشبینی را در خود تقویت کنید و بکوشید همه را دوست بدارید و کسی را تحقیر نکنید،خواهید دید،دیگر دلیلی برای عصبانی شدن وجود ندارد و با پیشرفت این طرز تفکر،از حسادت و کینه توزی هم نجات خواهید یافت. --------------------------------------- Horace Fletcher پژوهشگر آمریکائی در امر تغذیه با استفاده از کتاب پیروزی فکر- نوشته اورایزن اسوت ماردن با تغییرات لازم
|
قسمت چهل و دوم غلبه بر ترس
ترس را که دشمن انسان این عصر نام گرفته است می توان از ذهن خارج کرد و برای همیشه از بین برد.برای غلبه بر ترس ،پیش از هرچیز باید مشخص کنیم که از چه می ترسیم؟
ترس ما بیشتر از چیزهائی است که هنوز اتفاق نیفتاده اند.ترس از حادثه ای که پیش از وقوع،تمام فکر و ذکر ما را متوجه خود می کند و از میان همین دل نگرانی هاست که طبق قانون جذب،حوادث ناگوار رُخ می نماید.
ترس و نگرانی باعث ضعف می شود و خطر بیشتری را متوجه فرد ترسو می کند.اغلب ترس از بیماری است که ابتلای به آن را تسریع می کند.یک فرد طبیعی،بانشاط و نترس،به این سادگیها دچار بیماری نمی شود.
اگر یک تکه تخته را روی زمین قرار دهیم،همه بدون اینکه تعادل خود را از دست بدهند به راحتی از روی آن عبور می کنند ولی اگر همین تخته را روی جوی آبی به ارتفاع پنج متر قرار دهیم عدهء خیلی کمی قادر به گذشتن از روی آن هستند.چرا؟
در اینجا ،ترس از سقوط است که این پُل را به نظر آنها خطرناک جلوه می دهد.حال آنکه برای افراد شجاع ،چنین ترسی وجود ندارد.آنها، به احتمال سقوط مجال نمی دهند که در مغزشان جا بگیرد و نیروی جسمانی خود را تحت کنترل مغزشان قرار می دهند.
کسی که عملیات آکروبات را انجام می دهد در سایه غلبه بر ترس،این عملیات محیر العقول را اجرا می کند.ترس کودکی که از تاریکی وحشت دارد برای پدر و مادرش که در آن اطاق خوابیده اند بی معنی است.ترسی هم که در بزرگترها وجود دارد مانند ترسِ از دست دادن شغل- موقعیت- مقام- ثروت و غیره از همان نوع ترسهای کودکانه است زیرا خیلی و یا شاید همهء چیزهائی که از آن بیم داریم ،ممکن است هرگز اتفاق نیفتد.ترس کسی که از بیکار شدن می ترسد،نیروی معنوی او را تضعیف می کند و زودتر کارش را از دست می دهد.ترس از پیدا نکردن کار هم او را در بد بختی و فلاکت نگاه می دارد.
برای غلبه بر ترسها،پیوسته در فکر خود تصّور کنید که این ترس بجز در ذهن شما در جای دیگری وجود ندارد.این مطلب را به خود بقبولانید که خطرات احتمالی که از آن وحشت دارید ،چه تحقق پیدا کند و چه تحقق پیدا نکند،ترس فعلی شما بجز اتلاف وقت و کاهش نیروی جسمی و معنوی شما،حاصلی در بر نخواهد داشت.
فرض کنید که ترس یک نوع بیماری مانند سرما خوردگی است.هنگام شیوع این بیماری،شما برای پرهیز از ابتلای به آن ،رژیم غذائی مناسبی را انتخاب می کنید و لباسهای مناسب با فصل را می پوشید.مقابله با ترس هم به همین سادگی است و باید عواملی را که سبب ترس می شوند از سر راه برداشت. و مصونیت فکر و بدن را در مقابل آن بالا برد.باید به این باور برسید که ترس یک بیماری است واین بیماری ،زمینه ساز بیماریهای دیگر جسمی و روانی می شود.
منبع دیگر ترس افکار غم انگیز است.این افکار ترس را تشدید می کنند.پس باید هنگام هجوم افکار غم انگیز و نا امید کننده،جای آنها را با افکار شاد و امید بخش پُر کرد.مثلاً وقتی می ترسید در کاری موفق نشوید و آمادگی و استعداد کافی را در خود احساس نمی کنید با یک چرخش صد و هشتاد درجه ای،افکار خود را تغییر دهید و اصل را بر این بگذارید که کاری را که می خواهید شروع کنید چندان هم مشکل نیست.حتّی شما توانائی آن را دارید که با استفاده از تجارب و سوابقتان،کارهای بزرگتری را هم انجام دهید و بدینوسیله،زمینه را برای موفقیتهای جدید آماده کنید.
اشخاصی که به این طرز تفکر عادت کرده اند پیوسته مدارج عالی را طی می کنند و به مقامات بالا می رسند.اغلب بزرگان، پیشوایان،قهرمانان و دیگر افراد برجسته از میان چنین اشخاصی ظهور کرده اند.
بیرون کردن ترس از ذهن و جایگزین کردن آن با اعتماد به نفس و امید،کاری است که هر روز و هر ساعت امکان پذیر است و باید به صورت مداوم انجام شود.انتخاب کارهای پُرمشغله میتواند کمکی برای رهائی از ترس باشد.زیرا توجه شخص را برچیزهای دیگر متمرکز می کند.یاد آوری خاطرات خوش گذشته- مطالعهء کتابهای تفریحی- گردش و تفریح – ملاقات با اشخاص خوش مَشرب از جمله کارهائی است که می تواند به زدودن ترس از ذهن، کمک موثر بکند.
کلام آخر اینکه،ترس از مرگ موجب پدید آمدن ترسهای دیگر می شود.ترس از مرگ به خاطر صیانت نفس است و ریشه در این باور دارد که ما،همه چیز خود را در این جسم مادّی خلاصه می کنیم و نقش روح را در نظر نمی گیریم.همانگونه که قبلاً هم گفته شد،قسمت اعظم وجود ما روح است که: بوده- هست و خواهد بود و برای مدّتی در این قالب فیزیکی ظاهر می شود. و اگر بتوانیم این موضوع را درک کنیم که جدا شدن جسم از روح همانند چیدن مقداری از موی سر،هنگام اصلاح سر و یا کوتاه کردن ناخن است که ما آنها را دور می ریزیم و هیچ اتّفاقی هم نمی افتد.اگر این باور را در خود تقویت کنیم که ما روحی هستیم که برای مدّتی در این جسم متجلی می شویم و دو باره به اصل خود باز میگردیم،دیگر ترسی از مرگ، وجود نخواهد داشت.
البته این بدان معنی نیست که فرصت زندگی را بی ارزش بشماریم و از آن به نحو شایسته استفاده نکنیم.بلکه هدف این است که مرگ را پایان همه چیز ندانیم و آنرا به عنوان واقعیتی که برای همه کس اتفاق می افتد بپذیریم.کسانی هستند که برای این یک لحظه مرگ،تمام عمر خود را فنا کرده و با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و از زندگی بهرهء کافی نمی برند.
با استفاده از کتاب پیروزی فکر – نوشته اورایزن اسوت ماردن ترجمه رضا سید حسینی
قسمت چهل و یکم قانون جذب در کلام بزرگان (2)
به خاطر استقبال شما خوانندگان عزیز،این قسمت را زودتر از موعد چاپ می کنم.
- وقتی عشق می ورزید همه جا خدا است و وقتی نفرت دارید همه جا شیطان.(اُ شو)
- امید،درمانی است که شفا نمی دهد و لی کمک می کند تا درد را بهتر تحمل کنیم.
- کسانی که در انتظار زمان نشسته اند آنرا از دست خواهند داد.
- در دلِ هر سختی وبا آن ،یک سهولت و آرامش نهفته است.
- عشق یعنی احضار موهبتهای جاودان زندگی.(کاترین پاندر)
- هیچ چیز در زندگی معنائی ندارد،بلکه شما با فکر خود به آن معنا می بخشید.(آنتونی رابینز)
-
- کسانی که دیگران را از عشق و محبت خود محروم می کنند،در حقیقت خود را از جذب عشق و محبت بی نصیب کرده اند.
- همیشه با شما همان رفتاری خواهد شد که به دیگران آموخته اید.(دکتر وین دایر)
- هیچگاه نگذارید که افراد به دیدهء ترحم به شما نگاه کنند،زیرا خوشبختی به افراد شجاع تعلق دارد و از افراد ضعیف بیزار است.
- کسانی که خود نمائی می کنند احساس حقارت دارند و بدین وسیله می خواهند برآن سر پوش بگذارند.
- یاد آوری ناراحتی ها بر شدّت آن می افزاید.(آنتونی رابینز)
- همیشه اهداف خود را با جملات مثبت بیان کنید.
- فقط چیزهائی را کنترل کنید که اختیارشان در دست شماست و بگذارید سایر چیزها به راه خود ادامه دهند.
- خدایا،آرامشی عطا کن تا آنچه را تغییر ناپذیر است بپذیرم-
- شهامتی عنایت فرما تا آنچه را تغییر پذیر است تغییر دهم –
- و خردی عطا کن تا فرق میان آن دو را درک کنم.
- وقتی کبوتر با کلاغ معاشرت کند پرهایش سفید می ماند ولی دلش سیاه می شود.(مارک تواین)
- شادی ،آتش مقدسی است که ما را گرم و ذکاوت ما را روشن نگه می دارد.(هلن کلر)
- نماد بیرونیِ رضایت خاطر شما،لبخندی است که بر لب دارید.
- ترس مادرانه،مسئول بسیاری از ناخوشی ها و حوادثی است که به سراغ فرزندان می آید.(اسکاول شین)
- خوشا به حال مادری که صمیمانه و از ته دل فرزندش را به خدا می سپارد و یقیَن دارد او در پناه لطف الهی سعادتمند می شود.(اسکاول شین)
- در محبت،ترس وجود ندارد،زیرا محبت واقعی خوف را کنار می زند.کسی که به ترس و عذاب فکر می کند هنوز در عشق و محبت کامل نشده است.(اسکاول شین)
- نگرانی باعث می شود که احساس ترس و نا کامی نمائید.(آنتونی رابینز)
- نمی توان همگان را با مال راضی کرد ولی با حُسن خلق چرا. حضرت محمد(ص)